İsyan Günlüğü II: Dışavurum

"Üç hafta önce bu evin dışında çocuklar oynuyordu, sevgililer geziyordu..
Hala çocuklar oynuyor, sevgililer geziyor.
Dayanamıyorum ulan dayanamıyorum.
Bir hiç miyim?
Madem bir hiçim bari kendimi tasdikleyeyim."



"Ben belki de hayatımdaki son değişikliği yapmıştım bu eve girmekle.
Son olmalıydı. Son!
Hakkınız yoktu ki makberini bulmuş ruhumu uyandırmaya."

"Ben şimdi buradayım ya, hani ben geri döndüm ya.
Bir önem arzetmiyor sizin için değil mi?
Ölseydim de haberiniz olmazdı.
Yaşıyorum, bu yüzden hiç haberiniz olmadı.
Yeter artık yeter!
Anlamsız yaşamımın kollar üstünde taşınmasına ne kadar kaldı?"

Ama..

Bir dakika, ben ne yapıyorum ki? Tabii ya..